پست و کور دندان | روکش دندان به روش پست و کور

از پست و کور معمولاً پس از عصب کشی استفاده می‌شود؛ با این حال این روش ممکن است برای بسیاری از بیماران عجیب و ناشناخته به نظر برسد. در این مقاله از سایت دکتر نیک‌زاد، به تمامی سوالات متداول درباره‌ی روش پست و کور پاسخ می‌دهیم.

پست و کور دندان چیست و در چه مواردی استفاده می‌شود؟

در هنگام ساختمان‌سازی، نمی‌توان بر روی ستون‌های خراب یا نیمه خراب سقفی ساخت. این موضوع در دندانپزشکی نیز صدق می‌کند. گاهی در هنگام عصب کشی دندانپزشک مجبور به برداشتن مقدار زیادی از ساختار دندان بیمار می‌شود. در این حالت دندان باقی‌مانده توانایی تحمل و حمایت از روکش را نخواهد داشت؛ بنابراین دندانپزشک با استفاده از پست و کور، که یک سیستم حمایتی است، دندان را تقویت می‌کند.

در این سیستم کور در واقع به مواد ترمیمی گفته می‌شود که برای بازسازی ساختار از دست رفته‌ی دندان استفاده می‌شوند. پست نیز میله‌ای فلزی‌ست که درون کانال ریشه قرار گرفته و بار کور را تحمل و نگهداری می‌کند.

انواع پست و کور

وقتی از انواع پست و کور صحبت می‌کنیم، در واقع منظور انواع مختلف پست است. این میله‌ها در دو نوع پیش ساخته (آماده) و سفارشی ساخته می‌شوند.

• پست پیش ساخته: اگر دندانپزشک شما از پست آماده استفاده کند، مدت زمان درمان کاهش پیدا می‌کند؛ زیرا پست‌های پیش ساخته شخصی‌سازی نمی‌شوند. با این حال این پست‌ها در طیف وسیعی از شکل و اندازه تولید و عرضه می‌شوند. این پست‌های آماده از آلیاژ فلزهایی همچون تیتانیوم با فلزهای نجیب مانند طلا و نقره ساخته می‌شوند.
• پست سفارشی: ممکن است فضای کانال ریشه‌ی بیمار با پست‌های پیش ساخته هماهنگ نباشد؛ در این صورت باید یک پست سفارشی مناسب با دندان بیمار در لابراتوار ساخته شود. این فرایند برخلاف پست‌های آماده، در دو جلسه انجام می‌شود. این پست‌ها را هم می‌توان از آلیاژهای فلزی و هم از سرامیک زیرکونیا ساخت.

مراحل انجام پست و کور

قبل از هرچیزی باید بدانید که پست و کور فقط برای دندان‌هایی انجام می‌شود که عصب‎ کشی شده‌اند و مراحل پست و کور پس از عصب کشی و خروج پالپ انجام می‌شوند.

1. ایجاد فضای قرارگیری پست: در اولین قدم دندانپزشک باید فضایی را درون کانال ریشه ایجاد کرده تا بتواند پست را در آن قرار دهد. در مقاله‌های دیگر سایت توضیح داده‌ایم که طی مراحل عصب کشی دندان، کانال ریشه تخلیه شده و سپس با موادی به نام گوتا پرکا پر می‌شود. فضای پست باید درون کانال پرشده ایجاد شود. دندانپزشکان برای این منظور از دریل‌های دندانپزشکی استفاده کرده و با سرعت کم دریل این فضا را درون کانال ایجاد می‌کنند؛ اما اگر بخواند محتاطانه‌تر عمل کنند، اول با استفاده از گرما گوتا پرکا را نرم کرده و سپس با استفاده از ابزارهای دستی آن را می‌خراشند تا فضای موردنظر را ایجاد نمایند.
2. انتخاب پست: دندانپزشک مجموعه‌ی گسترده‌ای از پست‌های آماده را در سایزهای متفاوت در اختیار دارد و از میان آن‌ها بهترین گزینه‌ی ممکن را انتخاب می‌کند. وی فضای ایجاد شده را اندازه‌گیری می‌کند و در صورت نیاز پست انتخابی را کوتاه‌تر کرده و یا پستی دیگر انتخاب می‌کند. گاهی نیز وی تصمیم می‌گیرد که از پست‌های سفارشی استفاده کند. در هر صورت وی باید مطمئن شود که پست برای قرارگیری در فضای کانال مناسب است؛ زیرا پست نامناسب می‌تواند خطراتی همچون شکستگی ریشه دندان را ایجاد کند.
3. چسباندن پست: پس از انتخاب پست مناسب، و یا آماده شدن پست سفارشی، نوبت به چسباندن آن درون کانال می‌رسد. برای این منظور دندانپزشک از چسب‌های مخصوصی استفاده می‌کند. وی پست را به چسب، یا سیمان دندانپزشکی، آغشته می‌کند و سپس آن را به آرامی درون فضایی که از پیش ایجاد کرده قرار می‌دهد، بطوری که تمامی فضا را بپوشاند. گاهی برای مقاومت بیشتر از پیچ‌های کمکی استفاده می‌کنند و یا دیواره‌های کانال را نیز به سیمان آغشته می‌کنند. توجه داشته باشید که زمان ستینگ هر نوع سمانی با دیگری متفاوت است.
4. اضافه کردن کور: پس از اتمام زمان ستینگ چسب و سخت شدن آن، نوبت به اضافه کردن کور می‎رسد. برای این منظور از مواد ترمیمی معمولی همچون آمالگام یا کامپوزیت استفاده می‌شود. دندانپزشک اطراف پست را به خوبی با مواد ترمیمی اندود می‌کند تا دندان به اندازه‌ی مناسبی برای قرارگیری روکش برسد. در صورت نیاز وی از پین‌هایی برای افزایش مقاومت پست استفاده می‌کند.
5. قرارگیری تاج: پس از اینکه مراحل پست و کور به اتمام رسید، نوبت به قرارگیری تاج یا روکش دندان می‌رسد. در مقالات دیگر سایت نحوه‌ی کاشت روکش و انواع آن را بطور مفصل توضیح داده‌ایم.

قالبگیری برای پست و کور

اگر دندانپزشک قصد استفاده از پست‌ سفارشی را داشته باشد، باید قالب‌گیری پست را انجام داده تا لابراتوار بتواند یک پست مناسب را برای بیمار بسازد.

در روش درمانی پست و کور، قالبگیری همچنین پیش از ساخت روکش انجام شده تا لابراتوار بتواند تاجی مناسب برای دندان پست و کور شده بسازد.

مزایای پست و کور دندان

پست و کور یکی از درمان‌های پرطرفدار در دندانپزشکی است زیرا با انجام آن می‌توان دندان طبیعی را حفظ کرد و نیازی به کشیدن دندان و انجام روش‌های جایگزین و گران قیمت ندارد.

معایب پست و کور دندان

قرارگیری پست در کانال ریشه می‌تواند احتمال شکستگی را افزایش دهد. همچنین در طی انجام این فرایند ممکن است در دیواره‌ی کانال ریشه سوراخ‌هایی ایجاد شود.

پست و کور دندان چقدر دوام دارد؟

مطالعاتی که پیرامون میزان دوام دندان‌های پست و کور شده انجام شده است نشان می‌دهد که میزان دوام این دندان‌ها با دندان‌هایی که عصب کشی شده اما پست و کور نشده‌اند تقریباً یکسان است. همچنین این مطالعات نشان می‌دهند که میزان دوام و موفقیت درمان پست‌های پیش ساخته و پست‌های سفارشی تقریبا یکسان است و تفاوت آن کمتر از ۵ درصد می‌باشد.

گفته می‌شود که میزان موفقیت درمان پست و کور با شرایط اولیه‌ی دندان ارتباط دارد. گاهی ساختار دندان به قدری آسیب دیده است که حتی نمی‌تواند پست را نگهداری کند. در این مواقع دندانپزشک روش‌های جایگزینی دندان از دست رفته؛ همچون ایمپلنت را پیشنهاد می‌دهد.

آیا پست و کور دندان درد دارد؟

پست و کور معمولاً فرایند دردناکی نیست. دندانپزشک پیش از هر چیزی محل موردنظر را با تزریق دارو بی‌حس می‌کند. در طول انجام این ترمیم دردی احساس نخواهید کرد؛ اما پس از از بین رفتن اثر دارو، ممکن است کمی احساس ناراحتی کنید؛ اما جای نگرانی نیست زیرا این احساس به زودی از بین می‌رود. اگر احساس دردتان بعد از یک یا دو روز از بین نرفت، حتماً با دندانپزشکتان مشورت کنید.

پست دندان چه زمانی خارج می‌شود؟

بیمار در برخی از مواقع به خارج کردن پست دندان نیاز پیدا می‌کند. مثلاً هنگامی که دندان نیاز به عصب کشی مجدد داشته باشد و یا اینکه پست شکسته باشد. این پروسه پیچیده است و باید توسط یک اندودنتیست حرفه‌ای انجام شود؛ زیرا احتمال آسیب به کانال ریشه وجود دارد.

پست و کور در کودکان

دندان‌های کودکان از جنس دندان‌های شیری است. دندان‌های شیری هم مانند دندان‌های دائمی دچار پوسیدگی و عفونت می‌شوند. درمان پوسیدگی دندان‌های شیری، دندان‌های آسیب دیده  و عفونی در کودکان می‌تواند مشکل باشد. دندانپزشک متخصص کودکان می‌تواند برای دندان‌هایی که به شدت آسیب دیده‌اند از روش پست و کور استفاده کند.

پست و کور بهتر است یا ایمپلنت؟

اگر دندانی بسیار ضعیف و آسیب‌دیده دارید، ممکن است در دوراهی انتخاب بین پست و کور و ایمپلنت قرار گرفته باشید. پست و کور باعث می‌شود که بتوانید دندان طبیعی خود را حفظ کنید. در این روش میله‌ای درون کانال ریشه قرار گرفته و اطراف آن با مواد ترمیمی پر می‌شود. دندانی که با استفاده از پست و کور ترمیم شده حدوداً ۱۳ سال و حتی بیشتر عمر می‌کند.

ایمپلنت دندان روشی است که در آن باقیمانده‌ی دندان آسیب‌دیده را می‌کشند و سپس پیچی تیتانیومی را درون استخوان فک قرار می‌دهند. این پیچ، که درواقع نوعی پست است، نقش ریشه‌ی دندان را بازی می‌کند. پس از گذشت چندین ماه و فیکس شدن ایمپلنت درون استخوان، روکش را بر روی آن قرار می‌دهند.

پست و کور باعث حفظ دندان طبیعی می‌شود همچنین هزینه‌ی کمتری نیز برای بیمار به دنبال دارد. با این حال گاهی دندان به قدری آسیب دیده است که نمی‌توان آن را با روش پست و کور حفظ کرد و ممکن است دندانپزشک روش دیگری مانند ایمپلنت را پیش بگیرد. دندانپزشکتان با سنجیدن شرایط دهان و دندانتان بهترین روش درمانی را برای شما انتخاب خواهد کرد.

مراقبت پس از پست و کور

طول عمر دندان‌ها پس از پست و کور حدود ۱۳ سال است؛ اما خود شما می‌توانید با انجام اقداماتی طول عمر این دندان‌ها را افزایش دهید. از آنجاییکه دندان شما عصب کشی نیز شده است، به مراقبت روزانه نیاز دارد. شما باید مرتباً از مسواک و نخ دندان استفاده کرده و دندان‌ها را به آرامی تمیز کنید. همچنین بهتر است تا حد امکان غذاهای نرم را در رژیم غذایی خود قرار دهید. از گاز زدن و جویدن غذاها و اجسام سخت پرهیز کرده و از دندان قروچه کردن جداً خودداری نمایید.