تفاوت‌ ایمپلنت با روکش دندان (تاج دندان)

هنگامی که یک دندان پوسیده می‌شود، راه‌های بسیاری برای حفظ آن وجود دارد. این روش‌ها از فلوراید تراپی آغاز می‌شود و به روکش می‌رسد. درصورتی‌که هیچ راهی برای حفظ دندان نباشد، باید آن را کشید و با یکی از روش‌های جایگزین آن را جایگزین نمود.

ایمپلنت یکی از بهترین روش‌های جایگزین‌کردن دندان ازدست‌رفته، است. ایمپلنت دندان روشی است که در آن دندان به بهترین شکل و شبیه‌ترین حالت به دندان طبیعی جایگزین می‌شود. در ادامه به طور کامل به معرفی این روش و مقایسه‌ی آن با کراون یا تاج دندان می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

ایمپلنت و هرآنچه که باید درباره‌ی آن بدانیم

همان‌طور که گفته شده، یکی از روش های جایگزینی دندان از دست رفته، ایمپلنت است. ایمپلنت یک پیچ تیتانیومی است که درون استخوان کاشته می‌شود و لثه روی آن بخیه زده می‌شود. با انجام این کار ایمپلنت به شکل یک ریشه‌ی طبیعی عمل می‌کند. بعد از مدتی استخوان به‌دور پیچ ایمپلنت رشد می‌کند و آن را حمایت می‌کند. درصورتی‌که استخوان به‌دور ایمپلنت رشد نکند، لق خواهد زد و شل باقی می‌ماند. در این حالت می‌گوییم که ایمپلنت شکست‌خورده است و باید برای خارج کردن ایمپلنت دندان اقدام کرد.

بعدازاین که ایمپلنت در جای خود محکم شد یا به اصطلاح جوش خورد؛ پایه ابانتمنت و سپس تاج دندان (کروان) بر روی آن قرار می‌گیرد و دندان ازدست‌رفته جایگزین می‌شود.

چه کسانی کاندید مناسبی برای استفاده از ایمپلنت هستند؟

کسانی که هر یک از مشکلات زیر را دارند می‌توانند از ایمپلنت بهره ببرند؛

• آن‌هایی که یکی از دندان‌های خود را ازدست‌داده باشند و بخواهند آن را شبیه به دندان واقعی جایگزین کنند.
• کسانی که همه‌ی دندان‌های خود را ازدست‌داده باشند نیز می‌توانند از ایمپلنت برای جایگزین‌کردن همه‌ی آن‌ها استفاده کنند. اما اندکی متفاوت‌تر از ایمپلنت تکی خواهد بود. در روش ایمپلنت تمام دندان‌ها تعدادی ایمپلنت در فک بالا و تعدادی ایمپلنت در فک پایین کاشته می‌شوند و دندان‌های ازدست‌رفته به‌صورت به‌هم‌پیوسته بر روی یک ایمپلنت سوار می‌شوند.
• کسانی که می‌خواهند از ایمپلنت برای ایجاد پایه برای دندان‌های مصنوعی دیگر استفاده کنند.

درصورتی‌که قصد دارید برای دندان‌های مصنوعی از پایه ایمپلنت استفاده کنید پیشنهاد می‌کنیم مقاله: روش‌های کاشت ست کامل دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت را مطالعه کنید.

ایمپلنت برای چه کسانی نامناسب است؟

برخی افراد کاندید مناسب ایمپلنت دندان نیستد و یا در صورت استفاده از این روش شانس شکست خوردن ایمپلنت در آن‌ها بالا می‌رود. این افراد شامل موارد زیر هستند؛

• کسانی که بهداشت عمومی دهان و دندان خود را رعایت نمی‌کنند. ایمپلنت نیازمند رعایت بهداشت دهان و دندان است. اگر بهداشت دهان و دندان خود را رعایت نکنید ممکن است دچار عفونت اطراف ایمپلنت یا پری ایمپلنتیتیس شوید. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از مهم‌ترین موارد رعایت بهداشت دندان است. همچنین بهتر است هرچند وقت یکبار از دهان‌شویه استفاده کنید.
• کسانی که بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و یا بیماری‌های خودایمنی دارند کیس مناسبی برای استفاده از ایمپلنت نیستند. بهبودی و زمان جوش خوردن ایمپلنت دندان بعد از کاشت می‌تواند با این بیماری‌ها طول بکشد و یا دچار مشکل شود. همچنین کسانی که سرطان دارند و یا تحت درمان با پرتودرمانی و شیمی‌درمانی قرار گرفته‌اند نیز ممکن است دچار مشکل حین رشد استخوان اطراف پیچ ایمپلنت شوند.
• افرادی که سن آن‌ها بالا رفته است و نمی‌توانند تحت عمل جراحی قرار بگیرند. از آن جایی که جای‌گذاری ایمپلنت درون استخوان نیازمند عمل جراحی است، ممکن است برخی افراد نتوانند این مرحله را بگذرانند.
• کسانی که استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت ندارند، بهتر است روش دیگری را انتخاب کنند. کاشت ایمپلنت نیازمند استخوان فک کافی است. کسانی که استخوان فک آن‌ها تحلیل رفته است، یا باید از پیوند استخوان قبل از ایمپلنت دندان استفاده کنند یا این که از روش دیگری استفاده کنند.

مراقبت‌های بعد از کاشت ایمپلنت کدام‌اند؟

ایمپلنت نیز مانند هر روش دیگری در دندان‌پزشکی نیازمند مراقبت و رعایت نکات بهداشتی است. درصورتی‌که نکات بهداشتی و مراقبت بعد از ایمپلنت دندان را رعایت نکنید، ممکن است ایمپلنت پس زده و این روش با شکست مواجه شود؛

• دندان‌های خود را حداقل دو بار در روز مسواک کنید. همچنین نخ دندان را فراموش نکنید.
• از جویدن غذاهای سخت و اجسام سخت مانند مداد بپرهیزید.
• سیگار نکشید. مصرف دخانیات جریان خون را به لثه‌ها کاهش می‌دهد و این مسئله می‌تواند باعث ایجاد بیماری‌های التهابی لثه شود. لثه‌های بیمار به دندان‌ها و استخوان فک آسیب می‌رسانند؛ بنابراین ایمپلنت به‌خوبی حمایت نخواهد شد.
• مراجعه‌ی منظم به دندان‌پزشکی را فراموش نکنید. معاینات یک متخصص ایمپلنت دندان به تشخیص زودهنگام مشکلات کمک شایانی خواهد کرد.
• از نوشیدن الکل بپرهیزید. الکل می‌تواند به دندان مصنوعی و یا روکش دندان (کراون) آسیب برساند.

روکش یا تاج دندان

تاج دندان یا کراون نوعی روکش است که تمامی سطوح دندان را می‌پوشاند. انواع مختلف روکش دندان با مزایا و معایب تفاوتی وجود دارد؛ روکش‌های دندانی از رزین، سرامیک و یا فلز ساخته شده است. همچنین روکش‌هایی وجود دارند که از ترکیب سرامیک و فلز ساخته شده‌اند. انتخاب این که جنس روکش از کدام ماده باشد، به شرایط بیمار و محل دندان دارد. مثلاً استفاده از روکش فلزی برای دندان‌هایی که در دید هستند انتخاب عاقلانه‌ای نیست.

کاربرد روکش دندان چیست؟

هنگامی که دندان می‌پوسد، پوسیدگی‌ها و بافت‌های آسیب‌دیده را از دندان جدا می‌کنند و آن را با موادی چون کامپوزیت یا امالگام پر می‌کنند. دندانی که دارای پوسیدگی عمیق باشد، به مقدار زیاد تراشیده می‌شود و دیواره‌ی آن نازک خواهد شد؛ بنابراین این دندان آسیب‌پذیر خواهد شد و نسبت به سرما و گرما به‌شدت تحریک‌پذیر می‌شود. روکش دندان می‌تواند بر روی دندان آسیب‌دیده قرار گیرد و از آن حمایت کند. همچنین کراون بر زیبایی دندان تأثیر می‌گذارد.

تاج دندان چگونه جای‌گذاری می‌شود؟

برای جای‌گذاری تاج دندان باید مراحل مختلفی را طی کرد. در ادامه به ذکر این مراحل می‌پردازیم؛

• در ابتدا باید دندان آسیب‌دیده تراشیده شود تا جا برای قرارگرفتن روکش بر روی آن ایجاد شود.
• بعدازاین که دندان موردنظر به‌خوبی کوچک شد و مناسب برای جای‌گیری روکش شد، قالب‌گیری از دهان و دندان‌ها برای روکش آغاز می‌شود. برای این کار، ماده‌ای که همچون گچ است، وارد دهان می‌شود و فرد آن را گاز می‌گیرد. با گازگرفتن آن فرم دندان‌ها و دندانی که قرار است روکش بر روی آن باشد، درون گچ ایجاد می‌شود. سپس این قالب به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا از روی آن‌ها روکش ساخته شود.
• انتخاب رنگ روکش دندان از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا اگر رنگ روکش با سایر دندان‌های طبیعی بیمار همخوانی نداشته باشد؛ جلوه‌ی زشتی به لبخند انسان می‎بخشد.
• بر روی دندان تراشیده شده یک روکش موقتی قرار داده می‌شود.
• وقتی روکش دائمی شما آماده شد، با شما تماس گرفته می‌شود و برای جای‌گذاری آن به دندان‌پزشکی مراجعه می‌کنید. روکش موقتی برداشته می‌شود و بر روی دندان چسب زده شده و روکش دائمی به آن چسبانیده می‌شود.
• شاید توسط اشعه اتصال روکش به دندان محکم‌تر می‌شود.
• در مراجعات بعدی، متناسب بودن روکش مورد بررسی قرار می‌گیرد. درصورتی‌که روکش دندان بلندتر از حدنصاب بود، روکش را می‌تراشند و متناسب فک فرد می‌کنند.

مراقبت‌های بعد از روکش دندان کدام‌اند؟

درصورتی‌که برای حمایت از دندانی که دیواره‌ی آن نازک شده است از روکش دندان استفاده کنید، باید به نکات زیر توجه کنید؛

• از نوشیدن الکل بپرهیزید.
• همچنین از دهان‌شویه‌های حاوی الکل استفاده نکنید. الکل بر چسب روکش تأثیر می‌گذارد و بعد از مدتی باعث ازبین‌رفتن و تغییر رنگ آن می‌شود.
• از جویدن غذاهای سخت با دندان روکش شده خودداری کنید. با وجود این که روکش نسبت به شکستگی و ترک خوردن مقاومت بالایی دارد، اما ممکن است آسیب ببیند.
• دندان روکش شده را مسواک کنید و نخ دندان بکشید. درصورتی‌که می‌خواهید دندان دارای تاج دندانی را نخ دندان بکشید، این کار را به‌درستی انجام دهید. نخ دندان را به پایین بکشید و سپس آن را از لای دندان‌ها خارج کنید، بدون این که آن را بالا بکشید.
• از کشیدن سیگار پرهیز کنید. مصرف سیگار می‌تواند سبب بیماری‌های التهابی لثه شود.
• درصورتی‌که در هنگام خواب دندان‌قروچه دارید، از محافظ‌ شبانه دندان استفاده کنید. همچنین در روز از دندان‌قروچه کردن بپرهیزید. در صورت نیاز با روان‌پزشک مشورت کنید.
• از شکستن آجیل‌ها با دندان‌شکسته شده خودداری کنید.

فرق ایمپلنت و تاج دندانی در چیست؟

کسی که دندان خود را به طور کامل ازدست‌داده باشد، بهتر است از ایمپلنت دندان استفاده کند. ایمپلنت می‌تواند جایگزین فوق‌العاده‌ای برای دندان ازدست‌رفته باشد. اما اگر دندان در عین خوردگی و پوسیدگی زیاد، بازهم با روش‌هایی مثل پست و کور، پرکردن و … قابل حفظ کردن باشد، روکش بهترین انتخاب محافظت‌کننده برای شماست.

دندانی که به دلیل عصب کشی و پوسیدگی شدید اوضاع خوبی نداشته باشد و دیواره‌ی آن به‌شدت نازک باشد، با استفاده از روکش می‌توان عمر آن را به طرز قابل‌توجهی طولانی‌تر کرد. گاهی دندان با روکش بیشتر از ۷ سال عمر نمی‌کند، اما همین زمان هم باارزش است، زیرا دندان طبیعی شما حفظ می‌شود. درصورتی‌که به‌هیچ‌عنوان نتوان دندان را حفظ کرد، کشیدن دندان و انتخاب یکی از روش‌های جایگزین تنها راه باقی‌مانده است.

هزینه‌ای که در ایمپلنت پرداخته می‌شود بسیار بیشتر از روکش است. از طرفی برای جای‌گذاری ایمپلنت، انجام جراحی ضروری است. زیرا پیچ ایمپلنت باید درون استخوان فک قرار داده شود. این در حالی است که برای جای‌گذاری روکش بر روی دندان تراشیده شده، روکش با چسب مخصوصی بر روی دندان نازک شده قرار داده می‌شود.

در ایمپلنت تنها مرحله‌ای که یک دندان مصنوعی بر روی یک‌پایه می‌چسبد، هنگامی است که بعد از بهبودی ریشه‌ی ایمپلنت، پایه به آن متصل می‌شود و دندان مصنوعی یا کراون، بر روی آن قرار می‌گیرد.

ایمپلنت نیازمند استخوان فک کافی است. درصورتی‌که استخوان فک کافی نباشد، نمی‌توان از ابن روش استفاده کرد زیرا باعث شکست ایمپلنت می‌شود. مگر از طریق پیوند استخوان، فک را تقویت کرد. اما کسانی که کاندید مناسب روش روکش هستند، اصلاً نیازی به پیوند استخوان و یا تقویت آن نیست. زیرا روکش تنها بر روی دندان قرار می‌گیرد. اگر دندان پایه‌ی مناسبی برای آن باشد، مسئله‌ی استخوان مطرح نیست.

منبع: dorsetdentalimplants