آیا امکان تعویض یا برداشتن ایمپلنت وجود دارد؟

ایمپلنت دندان یک روش تضمین شده و بسیار کاربردی برای پرکردن جای خالی دندان‌های از دست رفته است. با تکیه بر روش ایمپلنت دندان، می‌توان جای خالی دندان‌ها را به بهترین شکل ممکن و برای همیشه پر کرد. اما گاهی پیش می‌آید که بیمار از ایمپلنت دندان رضایت ندارد یا در بعضی مواقع در اثر بروز یک اتفاق، ایمپلنت دندان دچار آسیب می‌شود.

به همین دلیل بسیاری از بیماران متقاضی روش کاشت ایمپلنت دوست دارند بدانند که آیا امکان تعویض یا برداشتن ایمپلنت وجود دارد؟ چه زمانی بیماران نیاز به تعویض یا خارج کردن ایمپلنت دارند؟ در چه شرایطی باید ایمپلنت دندان را خارج کرد؟ چه زمانی باید اقدام به تعویض ایمپلنت کرد؟

در این مقاله به طور مختصر با مشکلات ایمپلنت آشنا می‌شوید و سپس به این سؤال مهم پاسخ داده خواهد شد. با ما همراه باشید.

ایمپلنت دندان چیست و چه کاربردی دارد؟

ایمپلنت نزدیک‌ترین روش به دندان طبیعی است و علاوه بر کارکرد مشابه دندان طبیعی که دارد، به حفظ استخوان فک و عدم تحلیل آن و در نتیجه به حفظ شکل صورت کمک می‌کند. کاشت ایمپلنت دندان از فرایندهای جراحی با درصد موفقیت بسیار بالاست.

معمولاً کم پیش می‌آید که مشکلی در کاشت ایمپلنت رخ دهد. اما مانند سایر فرایندهای دندان‌پزشکی ممکن است همیشه موفق عمل نکند و در مواردی با شکست مواجه شود.

همان‌طور که گفته شد شکست در فرایند کاشت ایمپلنت دندان رخدادی غیر معمول است، اما درصورتی‌که چنین اتفاقی برای شما افتاد، دچار استرس و اضطراب نشوید.

ایمپلنت نسبت به روش‌های دیگر هزینه‌ی بیشتری دارد و همچنین دوام آن نیز بیشتر است. در صورت مراقبت مناسب می‌توانید آن را تا آخر عمر حفظ کرده و از آن استفاده ببرید.

آیا امکان تعویض یا برداشتن ایمپلنت وجود دارد؟

همان‌طور که می‌دانید حتی بهترین روش‌های درمانی هم معایبی دارند و ممکن است با شکست مواجه شوند. به این ترتیب گاهی اوقات پیش می‌آید که روش ایمپلنت در برخی بیماران با مشکل مواجه می‌شود. این ممکن است به دلیل شکستن پیچ ایمپلنت در فک و لق شدن آن، عفونت لثه و یا در اثر نپذیرفتن ایمپلنت توسط بدن بیمار باشد. از جمله دلایل دیگری که منجر به شکست درمان ایمپلنت در بیماران می‌شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• اتصال ناموفق پیچ ایمپلنت با استخوان فک
• بروز پوسیدگی دندان یا عفونت لثه‌ها
• التهاب و عفونت در استخوان فک
• حساسیت بیمار به مواد ایمپلنت
• عدم مراقبت درست و اصولی از دندان‌ها
• کاشت ایمپلنت برای فرد مبتلا به دیابت که دیابت آنها کنترل شده نیست.
• مصرف سیگار

اگر بیمار هر کدام از این مشکل‌ها را داشته باشد، امکان شکست درمان و پس زدن ایمپلنت دندان در او وجود دارد. در این مواقع جراح با بررسی شرایط بیمار، به شکلی دقیق ایمپلنت قبلی را از استخوان فک خارج کرده و آن را با ایمپلنت جدید جایگزین می‌کند.

چه زمانی باید ایمپلنت را خارج کرد؟

ایمپلنت دندانی که شرایط زیر را داشته باشد باید خارج شود؛

• ایمپلنتی که عفونت کرده باشد.
• حساسیت نشان دادن به ایمپلنت

برخی بیماران ممکن است نسبت به فلز ایمپلنت حساسیت نشان دهند. این حساسیت می‌تواند سبب ناراحتی و معذب بودن فرد شود. اگرچه بروز چنین حساسیتی نادر است اما به محض این که بروز کند باید ایمپلنت را خارج کرد.

• ناراحتی و معذب بودن

مشکل دیگری که ممکن است نیاز به خارج کردن ایمپلنت را ایجاد کند احساس ناراحتی و معذب بودن برای فرد است. البته که بالافاصله بعد از کاشت ایمپلنت، داشتن این احساس طبیعی است اما اگر این شرایط ادامه پیدا کند ممکن است دلیل دیگری پشت این مسئله باشد.

یکی از مهم‌ترین مسائلی که به کاهش این ریسک کمک می‌کند، انتخاب دندان‌پزشک ماهر و باتجربه و متخصص ایمپلنت دندان است. برای انتخاب یک دندان‌پزشک ماهر باید دقت زیادی داشته باشید و نکاتی مهمی را در نظر بگیرید در همین راستا مقاله مهم‌ترین معیارهایی که برای انتخاب یک دندان‌پزشک خوب باید توجه کنیم چیست؟ را مطالعه کنید.

• ایمپلنتی که بخش اعظم استخوان اطراف آن از دست رفته باشد.
• ایمپلنتی که تحت تاثیر التهاب یا عفونت درد داشته باشد.
• ایمپلنتی که ترک خورده باشد یا شکسته شده باشد.
• ایمپلنتی که در محل اشتباه کاشته شده باشد و نتوان آن را تصحیح کرد.
• ایمپلنتی که تکان می‌خورد و متحرک است.
• ایمپلنتی که علائم همراه را دارد و علاوه بر آن استخوان به خوبی از آن پشتیبانی نمی‌کند.
• ایمپلنتی که در اطراف آن لثه عقب نشینی کرده و تحلیل رفته است و سطح ایمپلنت مشخص شده است و در معرض دید قرار گرفته است.
• ایمپلنتی که ریشه‌ی تیتانیومی پیچ مانند آن شکسته شده باشد.

اکثر این موارد همراه با علائم هستند و نشان دهنده‌ی شکست ایمپلنت می‌باشند، یا خبر زود هنگام از شکست قریب الوقوع کاشت ایمپلنت می‌دهد. درصورتی‌که لثه‌های شما دچار عقب‌نشینی شده است مقاله بهترین درمان برای لثه تحلیل رفته و انتخاب بهترین روش را بخوانید.

از کجا بفهمیم ایمپلنت دندان ما با شکست مواجه شده است؟

هنگامی که استخوان اطراف ایمپلنت رشد نمی‌کند، یکی از علائم احتمالی موجود، تکان خوردن و شل بودن ایمپلنت در لثه است. در ابتدا ممکن است تحرک به قدری ناچیز باشد که تنها توسط دندان‌پزشک بتوان آن را تشخیص داد.

اما با گذر زمان این تکان خوردن و متحرک بودن به قدری افزایش پیدا می‌کند که هنگام صحبت کردن و جویدن، بیمار تکان‌ها و تحرک ایمپلنت را به طور کامل احساس می‌کند. فرایند کاشت ایمپلنتی که با شکست مواجه شده باشد، به طور دائم در حال حرکت خواهد بود.

علائمی که ممکن است نشان دهنده‌ی عدم استئواینتگریشن باشند عبارت اند‌از؛

• درد
• ورم
• عفونت

اما شکست کاشت ایمپلنت همیشه به این شکل خود را نشان نخواهد داد. اگر دندان‌پزشک متوجه متحرک بودن ایمپلنت شما شود، ممکن است درخواست تصویربرداری با اشعه‌ی ایکس کند تا بتوان از طریق آن رشد استخوان را بررسی کرد.

شکست زود هنگام و دیر هنگام کاشت ایمپلنت

شکست ایمپلنت به دلایل مختلفی می‌تواند باشد از جمله:

• عدم مهارت داشتن دندان پزشک
• عدم اتصال و احاطه شدن ایمپلنت توسط استخوان
• بهبود نیافتن بیمار بعد از کاشت ایمپلنت

شکست ایمپلنت به دو دسته تقسیم می‌شود؛

شکست زود هنگام ایمپلنت دندان

ایمپلنت ممکن است در چند ماه اول بعد از کاشت ایمپلنت با شکست مواجه شود. عواملی که می‌تواند به این شکست زود هنگام دامن بزند و آن را سرعت بخشد عبارت‌اند از:

• عفونت زود هنگام
• سبک زندگی نادرست بیمار
•  عدم استخوان سازی (استئواینتگریشن)

شکست دیر هنگام ایمپلنت دندان

شکست‌های دیر هنگام می‌توانند چندین ماه و یا حتی یک سال پس از کاشت ایمپلنت رخ دهند. یکی از مهم‌ترین دلایلی که سبب این شکست می‌شود عفونت اطراف ایمپلنت یا پری ایمپلنیتیس می‌باشد.

این عفونت سبب می‌شود استخوان اطراف ایمپلنت از بین برود. در این حالت ایمپلنت باید به سرعت خارج شود تا آسیب شدیدتری به استخوان فک نرسد.

عواملی که ما را در خطر شکست کاشت ایمپلنت قرار می‌دهند کدام‌اند؟

عواملی که در موفقیت فرایند کاشت ایمپلنت موثر هستند بسیارند، اما برخی عادات و شرایط جسمی هستند که شما را در خطر شکست این جراحی قرار می‌دهند. این موارد که باید به آن‌ها توجه بسیار کرد عبارت‌اند از؛

•  بیماری‌های لثه می‌تواند به کاشت ایمپلنتی که در مرحله‌ی بهبودی است آسیب برساند.
• دندان قروچه می‌تواند یکی از عوامل آسیب رسان به ایمپلنت کاشته شده باشد. توصیه می‌شود برای به حداقل رساندن آسیب به ایمپلنت دندان حتماً با نظر دندان‌پزشک از نایت گارد استفاده کنید.
• بیماری‌هایی همچون استئوپروز (پوکی استخوان) می‌توانند به روند بهبود و تشکیل استخوان در اطراف ایمپلنت صدمه وارد کنند.
• یکی دیگر از مواردی که می‌تواند برای مرحله‌ی بهبودی کاشت ایمپلنت مشکل ساز باشد، سرطان و درمان‌های سرطان است. زیرا این درمان‌ها ممکن است بر روند بهبودی استخوان‌ها تاثیر منفی بگذارند.
• سیگار کشیدن یکی دیگر از ریسک فاکتورهای شکست کاشت ایمپلنت است.

فرایند برداشتن ایمپلنت مشکل یافته

برای برداشتن ایمپلنت کاشته شده، فرد مذکور باید تحت بی حسی قرار بگیرد. برای انجام این فرآیند از ابزار پیشرفته و خاصی استفاده می‌شود تا کم‌ترین آسیب به لثه و فک بیمار وارد شود.

در ابتدا کراون یا روکش دندان (دندان مصنوعی قرار گرفته بر روی پایه) برداشته می‌شود. این کار دسترسی به ریشه‌ی ایمپلنت را ساده‌تر می‌کند. برای جدا ساختن ریشه‌ی پیچ مانند از استخوان از یک آچار مخصوص استفاده می‌شود.

در صورتی که ایمپلنت کاملاً به استخوان متصل شده باشد ممکن است به یک وسیله‌ی برشی نیاز باشد. اگر شرایط بیمار مناسب باشد و طبق تشخیص دندان‌پزشک مشکلی وجود نداشته باشد، می‌توان زمانی که ایمپلنت قبلی خارج می‌شود، ایمپلنت جدید جایگذاری شود.

هرچند، در برخی موارد بیمار نیازمند پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت می‌باشد تا میزان استخوان برای کاشت ایمپلنت جدید مناسب و حمایت‌گر باشد. گزینه‌ی دیگر این است که فرد صبر کند تا محل ایمپلنت بهبود پیدا کند و سپس ایمپلنت جدید جایگذاری شود.

ایمپلنت دندان از چه اجزایی تشکیل شده است؟

بیشتر ایمپلنت‌های دندانی از سه جزء تشکیل می‌شوند؛

1. یک بدنه‌ی پیچ مانند از جنس تیتانیوم که درون لثه قرار می‌گیرد و استخوان فک اطراف آن رشد می‌کند.
2. یک بخش کوچک که پایه نامیده می‌شود و ریشه‌ی پیچ مانند تیتانیومی را به روکش (دندان مصنوعی) متصل می‌کند.
3. در نهایت یک کراون یا روکش که شبیه دندان‌های طبیعی است و هم سطح آ‌ن‌ها قرار می‌گیرد و بر روی پایه محکم می‌شود.

اگر حتی یکی از این اجزا آسیب ببینند و دچار مشکل شوند، باقی اجزای تشکیل دهنده نیز می‌توانند آسیب ببیند. ایمپلنت، همان‌طور که گفته شد از فلز تشکیل شده است اما فرایندی بیولوژیکی به نام استئواینتگریشن سبب عملکرد طبیعی آن می‌شود. درباره تفاوت ایمپلنت با دندان طبیعی بیشتر بخوانید.

استئواینتگریشن فرایندی است که طی آن بدن سلول‌های استخوانی جدید می‌سازد و این سلول‌ها اطراف ایمپلنت را می‌گیرند و آن را همچون ریشه‌ی دندان طبیعی حمایت می‌کنند. اگر این فرایند بعد از کاشت ایمپلنت رخ ندهد، مشکلی وجود دارد و نمی‌توان از ایمپلنت به خوبی و با درصد موفقیت بالا استفاده کرد.

خارج کردن ایمپلنت ناموفق از استخوان فک به چه عواملی بستگی دارد؟

پس از اینکه جراح دندانپزشک از ایمپلنت دندان قطع امید کرد، برای خارج کردن آن اقدام می‌کند. ایمپلنت دندانی که با شکست مواجه شده باشد به دو روش خارج می‌شود. انتخاب روش مناسب دراوردن ایمپلنت به عواملی بستگی دارد که عبارتند از:

1. مهم‌ترین عامل در انتخاب شیوه خارج کردن ایمپلنت از فک، موقعیت آن است. برای مثال خارج کردن ایمپلنت از فک پایین، بسیار دشوارتر از خارج کردن ایمپلنت از فک بالا است. این شرایط به خصوص وقتی موقعیت دندان در نزدیکی عصب یا حفره سینوسی باشد سخت و حساس‌تر می‌شود.
2. عامل مهم دیگری که در شیوه خارج کردن ایمپلنت دندان تاثیر دارد، مدت زمان کاشت ایمپلنت دندان است. مسلما هر چه مدت زمان بیشتری از کاشت ایمپلنت گذشته باشد، پیوند آن با استخوان فک محکم‌تر بوده و خارج کردن آن بسیار دشوارتر است.
3. اندازه ایمپلنت عامل سوم در تعیین روش خارج کردن ایمپلنت دندان است. به طور کلی هر چه ایمپلنت دندان پهنای بیشتری داشته باشد، خارج کردن آن از استخوان فک سخت‌تر خواهد بود. علاوه بر این ایمپلنت‌های بسیار نازک مثل مینی ایمپلنت هم به سختی خارج می‌شوند، زیرا احتمال شکستن پایه آن‌ها در استخوان فک بیشتر است.

تاثیر جوش خوردن پایه ایمپلنت به استخوان فک در تعویض و برداشتن آن

جراح دندانپزشک قبل از اقدام برای خارج کردن ایمپلنت دندان، ابتدا دلیل شکست این روش درمانی را بررسی می‌کند. به این منظور بیمار بیهوش می‌شود و سپس جراح به کمک ابزارهای تخصصی جوش خوردن یا نخوردن پایه ایمپلنت به استخوان فک را بررسی کرده و روش خارج کردن ایمپلنت را انتخاب می‌کند:

۱. اگر پایه ایمپلنت به استخوان فک جوش خورده باشد، (Osseointegrated)

در این شرایط جراح به دلایل مختلفی ممکن است برای خارج کردن ایمپلنت اقدام کند. برخی از این دلایل عبارتند از:

• نارضایتی از ادغام پایه با استخوان
• بروز عفونت‌های مختلف
• درخواست خود بیمار
• تثبیت موقعیت ایمپلنت

۲. اگر پایه ایمپلنت به استخوان فک جوش نخورده و لق باشد، (Non-Osseointegrated)

گاهی اوقات به خصوص در روش کاشت ایمپلنت فوری دندان، به دلیل جابه‌جایی‌های میکرو پایه ایمپلنت با استخوان فک به خوبی جوش نمی‌خورد. به طور کلی در این شرایط جراح ابتدا دلیل جوش نخوردن ایمپلنت را بررسی کرده و آن را رفع می‌کند.

گزینه‌های درمانی پس از تعویض و برداشتن ایمپلنت دندان

پس از خارج کردن ایمپلنت ناموفق، جراح درباره گزینه‌های درمانی پیش رو با شما صحبت می‌کند. این گزینه‌های درمانی عبارتند از:

استفاده از ایمپلنت جدید

اگر ناحیه مورد جراحی تمیز، عاری از عفونت و دارای فضای کافی برای استخوان پشتیبان باشد، می‌توان بلافاصله پس از خارج کردن ایمپلنت قبلی آن را با ایمپلنت جدید جایگزین کرد.

پیوند استخوان

بیمارانی که به پیوند استخوان نیاز دارند، باید ۴ تا ۶ ماه بعد از بهبودی برای دریافت ایمپلنت جدید اقدام کنند.

عدم نیاز به درمان فوری

گاهی اوقات پس از خارج کردن ایمپلنت ناموفق، به درمان فوری نیازی نیست. دندانپزشکان معمولا توصیه می‌کنند پس از خارج کردن ایمپلنت به ۲ ماه استراحت نیاز دارد. در این ۲ ماه رعایت نکات بهداشتی و اجتناب از مصرف سیگار در تسریع روند بهبودی نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. درباره نکاتی که به زود جوش خوردن ایمپلنت دندان کمک می‌کند بیشتر بدانید.

مراقبت‌های بعد از انجام فرآیند برداشت ایمپلنت

برداشت ایمپلنت فرآیندی است که در دندان‌پزشکی بسیار مشابه کشیدن دندان است. بیشتر درد بعد از انجام فرآیند قابل انتظار و طبیعی است و می‌توان آن را با مسکن کاهش داد. اما اگر ۵ تا ۷ روز بعد از انجام فرآیند، همچنان درد موجود باشد، باید به دندان‌پزشک مراجعه کرد.

زیرا ممکن است محل جراحی عفونت کرده باشد یا مشکلی در حین انجام فرآیند رخ داده باشد. بهتر است با دندان‌پزشک خود مشورت کنید و به تمامی توصیه‌های بهداشتی بعد از جراحی با دقت عمل کنید.

توصیه‌های بهداشتی بعد از انجام فرآیند برداشت ایمپلنت معمولاً شامل موارد زیر هستند؛

• تا زمانی که بی حسی دهان و دندان شما برطرف نشده است به هیچ عنوان چیزی نخورید. زیرا ممکن است لب‌ها و لثه‌ی خود را بگزید.
• از مسکن‌های تجویز شده و یا بدون نسخه برای تقلیل درد خود استفاده کنید. ممکن است دندان‌پزشک شما برای پیشگیری از دردی که قرار است بعد از رفع بی حسی به آن دچار شوید برایتان دارو تجویز کند. در این صورت طبق دستور متخصص خود رفتار کنید.
• ورم کردن محل جراحی دور از انتظار نیست و نگران آن نباشید. ممکن است لب‌ها، لثه و لپ در محل جراحی اندکی کبود شود.
• از خوابیدن بر روی محل جراحی بپرهیزید و از وارد کردن هر گونه فشار به آن بپرهیزید.
• اگر ورم و درد بعد از جراحی بیش از اندازه طول بکشد باید آن را با دندان‌پزشک خود در جریان بگذارید.
• ممکن است تا ۴۸ ساعت بعد از انجام فرآیند، خونریزی خفیفی رخ دهد که طبیعی است. اگر خونریزی ادامه پیدا کرد، محل خونریزی را با گاز مرطوب تحت فشار قرار دهید.
• از مواد غذایی نرم و آبکی استفاده کنید تا نیازی به جویدن با فشار زیاد نباشد.
• از مصرف سیگار و الکل تا مدت‌ها بپرهیزید.
• از بازی کردن با محل جراحی بپرهیزید. سعی کنید زبان خود را به آن نزنید و یا انگشت خود را بر روی آن قرار ندهید.
• از کشیدن لب و لپ خود برای دیدن محل جراحی خودداری کنید.
• برای خوردن مایعات از نی استفاده نکنید. ساکشن کردن نی ممکن است لخته‌ی ایجاد شده بر روی محل خونریزی را جدا و سبب شروع مجدد خونریزی شود.

بعد از انجام ایمپلنت دندان ممکن است عوارض مختلفی مثل درد، التهاب، تورم و حتی آبسه را تجربه کنید. به همین منظور پیشنهاد می‌کنیم مقاله  علت ورم صورت بعد از ایمپلنت دندان را مطالعه کنید و با عوارض طبیعی بعد از ایمپلنت و نشانه‌های خطر آشنا شوید.

منبع : denturehealthcare